یکسال است که دلتنگی های غروب را با بودن در کنار مزارش، سپری می کنیم

و در نهایت ناباوری، باورمان شده که او دیگر نیست، دیگر نمی آید
 

و دیگر نباید منتظرش باشیم، دیگر آن شمع فروزان را نمی بینیم

ولی طنین صدای دلنشینش همچنان در گوش ما

و مهربانیش در قلب ما و زیبایی چهره اش در یاد ماست    .

کاظم بگذشت سالی از فراغت

غمت با ما بماند تا قیامت

اگرچه سایه ات رفت از سر ما

غمت سایه فکنده بر دل ما

یک سال می گذرد و می سوزیم

و به هر جا می نگریم، خاطره ای از تو در خیال ما شکل می گیرد

یک سالی است که سنگ صبور خود را از دست داده ایم

و نگاه پاکش را دیگر نمی یابیم

چه سخت است فراق کسی که یاد و روحش همیشه در کنار ماست و او خود نیست

کاظم سالی نبودی، قرن ها بر من گذشت

در جهان هر چه خوشی بود، رفت و دیگر برنگشت

سالی گذشت و ندیدیم لبخند رویش...

گذشت ایام نیز نتوانست دلهای پر از درد و رنج ما را اندکی تسکین دهد.

یکسال از پرواز معصومانه اش گذشت

و این یکسال را با یاد و بی حضورش چه تلخ و مبهوت به پایان بردیم

و در فراقش چه خونها که از دل چکید و چه اشکها که بر رخ دوید.

بعد از تو گریه گریه....‌فقط گریه ماند و من

در اشکهای هر شبه ی خود شناورم

بار عظیم این غم جانسوز را بر دوش کدامین سنگ صبور بیاویزیم

که اینگونه در یک روز  بهاری مملو از سکوت شامگاهان با عطر خدا درآمیخت

و در دست فرشتگان بر بال آسمان نشست!